Prunus serrula

Sierkers, tibetaanse sierkers

De Prunus serrula komt oorspronkelijk uit West-China. Hij werd in 1890 gecatalogiseerd door de Franse botanicus Adrien Franchet en in 1908 in Europa geïntroduceerd door de Engelsman Edward Adrian Wilson. Het is een kleine boom met een natuurlijke ronde, semi-transparante groeiwijze. In zijn natuurlijke omgeving kan hij een hoogte en breedte van 15 m bereiken. In onze tuinen wordt hij 6 m hoog en even breed. Zijn blad is afvallend en toont in april gesteelde, licht hangende, soepele bladeren met uitgesproken nerven, een slanke vorm, een wigvormige basis (de basis loopt geleidelijk op) en puntige toppen. De kleur van de bladeren van de Tibetaanse kers verandert gedurende de rest van het jaar en markeert elk seizoen. In de lente zijn de bladeren zachtgroen en worden ze geleidelijk donkerder groen, voordat ze in de herfst warmgeel naar rood toe verkleuren. In april, met de eerste warmte van de lente, zal de Tibetaanse kers bedekt zijn met een veelheid aan boeketten van delicate bloemen, bestaande uit 5 witte bloemblaadjes die rechtopstaande gouden meeldraden omringen. Aan het einde van de bloeiperiode verschijnen de oneetbare vruchten, eerst groen, dan zwart met rode accenten. Prunus serrula is gemakkelijk te kweken en zeer winterhard. Ze verdraagt vorst tot ver boven -20°C. In zijn natuurlijke omgeving gedijt hij in een koele, relatief koude omgeving. Hij houdt daarom van zonnige tot halfschaduwrijke plaatsen, in koele, gewone, drainerende grond in koele klimaten. Hij wordt vaak gekweekt als een groep in een perk, maar wordt ook gebruikt als een alleenstaande boom, wat zijn schors en decoratieve kleur ten goede komt. Je vindt hem ook in rozentuinen, waar hij lichte schaduw geeft aan rozen en andere planten. Hij vormt een prachtige aanvulling op perken met hosta's, brunnera's, pieris en kardinaalsmuts.

Beknopte eigenschappen

Bloeiperiode